Sigarayı bırakmak...

Bugün sigarayı bırakmamın 14. günü... 14 günün ilk bir kaç günü çok rahat geçti. Kendimle çok gurur duyuyordum çünkü. Ondan sonra zorlanmaya başladım... 10. günden sonra, sevdiği adamın terkettiğini kabul etmek zorunda kalan bir kadın gibi bir hüzün çöktü içime... Şimdi içimde bir burukluk var, hala geçmiyor. Ama alışıyorum onsuzluğa... Sabahları ağzımın içinde korkunç bir tadla uyanmamak, üzerime sinen o ağır kokudan kurtulmak, ona bağımlı olmamak o kadar güzel ki. Hep ona zaman ayırmak zorunda kalıyordum; şimdi, o zaman artık benim. Günde 15 kereden 5'er dakika desek ki daha fazladır; kendime ayıracak ekstra zamanım var. Sigarasız mutluyum... Ama onu hala çok seviyorum. :))) Keşke bana bu kadar çok zarar vermeseydi, bu kadar pis kokmasaydı, beni bu kadar üzmeseydi de hep birlikte olabilseydik!