29 Ekim 2008 Çarşamba

























Onlar için... Bizim için kendini ölmek pahasına feda edenler için... Bugünleri görüp, bizi bunların olmasını engellememiz adına uyaranlar için... Başarısızlığımız ve umursamazlığımız için... Bu vatana yazık olduğu için... Böyle düşünenlerle artık neredeyse dalga geçildiği için... Cumhuriyeti, vatanı, milleti sevmek "out", kafayı kapatıp düşünceleri engellemek, moron gibi yaşamak "in" olduğu için... Masal gibi dinlediğimiz İran İslam Devrimi'nin adımları çaktırmadan ülkemizde de atıldığı için... Artık iş işten geçmek üzere olduğu için... Hiç ama hiç bir şey yapmadığımız için...

Üzgünüm. 85. yıl çoşkusunu yeterince hissedemiyorum. İçim acıyor, utanıyorum, kendi derdimize, geçim derdine düşüp umursamadığımız, inanmadığımız, hiç bir çaba göstermediğimiz için utanıyorum...

Atam özür diliyorum. Çok üzgünüm. Emanete hıyanet ettik. Sana artık "Atam, sen rahat uyu, bekçiyiz cumhuriyetin" diyemiyorum!..

Hiç yorum yok: