Şapkayı alıp gitmek gerek...

Toplamalı eşyaları... Hanidir çekmecede, en dipte kalmış ıvır zıvırı da unutmadan... Kimbilir kaç zamandır duran ve belki de hiç giymediğim ayakkabıları da almalı... Hani, acil bir toplantı olursa diye buradaydılar... Kitaplarım var mı ki sağda solda... Şu kağıtlar da ne, bakmalı... Bir sepet duruyor masada, ne çok gereksiz şey var içinde, atmalı çoğunu... Karşımda yapışık duran kağıtlar, atmaya kıyamıyorum, işime yaramayacaklar biliyorum, feda etmeli onları da... Şu Walkers kutusu, içindeki bisküvileri benden başka kimse beğenmemişti... Kartvizitlerimi koyduğum kutuyu da almalı, hiç sevmem kartvizit defterlerini... Şeffaf çekmecede de var bir kaç döküman, onlar ne ola ki... 1 yıldır fişte duran sarj aleti var bir de... Arkamda bir vazo var, götürsem mi onu da, doğumgünümde gelen çiçeğin vazosu olmalı... Bir de Fenerbahçe atkısı, şampiyon olduğumuzda getirmiştim ajansa hani... Amma da boşalacak masam... Bu bilgisayara da bağlanmışım, bir bilgisayara bağlanılır mı, oluyor işte... Herkesle vedalaşmalı... Yok bunu yapmak istemiyorum... Hiç sevmem vedaları, bitmez ki ilişkiler, nasıl olsa hep görüşeceğiz... İnsan ne çabuk anı biriktiriyor... Ne çabuk benim olmuş burası... Ne kadar da çok sevdiğim insan var... Hepsini saysam biter mi? ZB blog'una "gitme" yazmış benim için... Keşke gitmesem... Yok gitmem gerek... Ah ama istemiyorum hiç... Yok yok istiyorum... Ah ne kadar karışık duygularım... Ama bazen gitmek gerek... Bazen kapıyı son kez kapatmak gerek... Kapatıp geriye bakmamak gerek... Zaten zamanla unuturum kapı şifresini de... Bazen böyle, bazen şapkayı alıp gitmek gerek... Geriye bakmamak gerek... Defteri kapatmak gerek... Yeni şeyler aramak gerek... Yeniden başlamak gerek...