Bir haftaya daha başladık... Bu ajanstaki son haftam... Temmuz ve sonrası şu anda meçhul ve kimbilir ne sürprizlere gebe, umarım güzel şeyler olur diyeyim, ne diyeyim?!
Bu şiir çok çok eski şeyleri getiriyor aklıma, artık aklımda yok sandığım şeyleri... Unutmak istediğim ama unutamadığım şeyleri... Çoktan affettiğim şeyleri... Hatırlayınca güldüğüm şeyleri... Çok çok şeyleri işte...
birden ona kadar
bir numara ver bana
küçük bir kesir ayır
hayatının payında
ister çarp
ister topla
birden ona kadar
bir numara ver bana
birden ona kadar
bir numara ver bana
pi sayısı gibi uzasam
sonum belli olmasa
ya da buçuklu olsam
hesaplar ödendiğinde
ne de olsa
küsuratlar kalır akılda
birden ona kadar
bir numara ver bana
say baştan yaşadıklarımızı
kaça geldiysen söyle
söyle gönlünün abaküsünden
ne geçiyorsa
bir numara ver bana
ama bana bir daha asla seni seviyorum numarası yapma!
1 yorum:
hımmm...yıkıcı...hersey o kadar acık ve ortada ki aslında birsey soylemeye gerek yok...
sevgili varol, sence bu siiri yazan arkadas ya da bizler adına yazan arkadas, bu sevme numarasını yemis olabilir mi??ya da yeniden numara istedii zat gercekten bi rakam vermis ama sonradan unutmus olamaz mı???
elinde o an olan son kozla (son satır), avuntu da olsa bi darbe vurduunu sanmıs ve biraz rahatlamıs hava var siir bittiğinde ama sen ve biz tum okuyucular farkındadır ki bu satırlar aslında herseyi ele veriyor ustelik yazılı olarak da belgeli artık:)))
Yorum Gönder