HG'nin kareleri...

HG'nin "kimsesiz duvarlar" adını verdiği bu fotoğraf bana Attila İlhan'ın meşhur "duvar" şiirini anımsatıyor. Bu şiir ikinci dünya savaşında yitip giden duvarlar için yazılmış, duvar simge aslında insanların yalnızlığını simgeliyor ve bu fotoğraf da bunu ne kadar iyi anlatıyor... Haydi şiirden de birkaç dize koyayım, tamamı çok uzun olacak...

ben bir duvarım hiç güneş görmedim

sen hiç güneş görmemiş bir başka duvar

yüzümüz benek benek tahta kurusundan

ve sinemiz baştan başa ak üstünde karalar

- kelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim

- sıyrılıp çıktım artık ölüm korkusundan

- dilim dilim sırtımdaki yaralar

ben demirbaşım sığır siniriyle dayak yedim

biz de duvarız dinleyen duyan düşünen duvarlar

bizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli soğuk

ve bizim kucağımızda kasırgalı insanlar