Sabah... Herkes işte... Ben evde... Deniz sakin... Taa öte yanı görünüyor Marmara'nın... Garip bir yalnızlık... Bu şarkı muhteşem, söyleyebilmek isterdim... Okumakla yetineyim...
yalnızlık buğu bırakır
saydam camlar üstünde
zaman geçer, cam kırılır
yerlere düştüğünde
parçalar elindedir
kanatır tüm tülleri
rüzgar işlemez oradan
dağıtamaz külleri
ne bir geçen ne bir tin
camların arkasında
akıp süzülürsün
bir yağmur damlasıyla
sarkıtırsın camlardan
bakkala kaderini
sepetin boşluğuna
yazılmış bir not ile
sepet yine boş döner
tıpkı yazdığın gibi
camının buğusunda
imdat yalnızlık yazar
akşamın mihrabında
biri baksa kaç yazar
odan küçük, için boş
camlarda yansımazsın
yalnızlık ağır gelir
heyhat kaldıramazsın
küskün buğu coğalır
berrak gözler demlenir
zaman her zaman geçer
camdan kalpler kırılır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder